Αυτή είναι η φωτογραφία μου που δημοσιεύτηκε στο ημερολόγιο που τυπώθηκε στα πλαίσια του προγράμματος   δια βίου μάθησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Uniting Seniors through Media». Είναι το τέλος του δρόμου στο στρατόπεδο Μπιρκενάου της Κρακοβίας.

Μαθαίνω ότι η κυβέρνηση είναι κατά της Δια Βίου Μάθησης.  Ελπίζω να το ξανασκεφτεί με 26% ανεργία και με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Έχω γράψει σε πολλά ιδρύματα και φορείς που παρέχουν υποτροφίες ότι ένα μικρό ποσοστό θα πρέπει να κατευθύνεται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας γιατί διαφορετικά μιλάμε για ένα ακόμη είδος ρατσισμού. (Πράγμα όχι και τόσο παράξενο όταν το ίδιο το κράτος σου λέει ότι «ξόφλησες»  δίνοντας συντάξεις στα 50.)

Προς τιμήν του το ΙΚΥ μερικά χρόνια πριν πραγματοποίησε μέσω ΕΣΠΑ πρόγραμμα υποτροφιών χωρίς όριο ηλικίας.

Ελπίζω προγράμματα σαν και αυτό να συνεχίσουν να υπάρχουν, αν και δεν ξέρω τι συμβαίνει τώρα με το καινούργιο πρόγραμμα Erasmus Plus. 

Εδώ μετά από πολύ καιρό.

Το εγκατέλειψα μόνο και έρημο το blog μου. Δεν ανέβασα τίποτα από τις πολλές εμπειρίες μου αυτή τη χρονιά.
 Δεν έγραψα τίποτα για το τριών εβδομάδων πρόγραμμα Grundtvig που παρακολούθησα στο Lodz της Πολωνίας. Πραγματική εμπειρία ζωής γεμάτη δραστηριότητα μετά την οποία χρειάστηκα μερικές εβδομάδες ξεκούρασης για να μαζέψω τα κομμάτια μου. Η επίσκεψη στο Αουσβιτς-Μπιργκενάου καταλυτική (και σχετική με την μεταπτυχιακή μου εργασία).

Ούτε στην ορκωμοσία για το μεταπτυχιακό δεν πήγα. Τόση ήταν η κούρασή μου. Ήταν και τα προβλήματα στη μέση μου βέβαια που με ταλαιπωρούσαν.

 Δεν έγραψα ούτε για το ότι ήμουν υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος με τη Νιόβη Παυλίδου.

 Και τσουπ ένα άλλο workshop 10 ημερών στο Ιάσιο της Ρουμανίας. Ούτε γιαυτό είχα διάθεση να γράψω. Τέλεια διεθνής ομάδα, παράξενη η Οργάνωση (καλτ;) που φιλοξενούσε το workshop. Δεν έβγαλα καμία φωτογραφία. Οι διοργανωτές άλλωστε μας έβγαλαν χιλιάδες.

Για να ευλογήσω και λίγο τα γένια μου, η ημέρα του workshop στο Βοτανικό κήπο του Ιασίου ήταν δική μου που την δέχτηκαν οι διοργανωτές αλλά και οι συμμετέχοντες.

Στη Ρουμανία χάλασε και το ipad μου και είχα και μια περιπέτεια με αυτό όταν γύρισα με τον Κωτσόβολο και την Apple που δεν έχει τελειώσει ακόμη. Καταγγελίες, αναφορές: Μου λέει ο σύζυγος: Γιατί δεν το ανεβάζεις και στο blog σου. Βαρέθηκα πια. Όποιος θέλει λεπτομέρειες εδώ:

 Δεν ξέρω τι φταίει και το παράτησα. Μάλλον το Facebook που είναι πιο άμεσο. Ίσως δεν είμαι καλή στο να γράφω, προτιμώ να διαβάζω και να κοινοποιώ ό,τι μου αρέσει. Μπορεί να φταίει και λίγο η κούραση. Τώρα βέβαια φταίει και η ζέστη που δεν την μπορώ καθόλου. Με σκοτώνει.

Α! και ξέχασα και την δημοσίευση μιας εργασίας μου σε μια συλλογική δουλειά με τo IRTEA σχετικά με τα Βαλκάνια και την συμμετοχή μου ως ζωντανό βιβλίο με μια άλλη οργάνωση εδώ:

Πιστεύω ότι θα επανέρχομαι και θα ξαναγράφω κάθε φορά που έχω όρεξη.