ΣΕ ΤΙ ΚΡΑΤΟΣ ΖΟΥΜΕ

Σε τι κράτος ζούμε και δεν έχουμε ακόμη αυτοεξοριστεί; Το πρωί πήρα τηλέφωνο στο ΑΠΘ και αφού με παρέπεμψαν ο ένας στον άλλο τελικά με διαβεβαίωσαν ότι η βιβλιοθήκη της Νεότερης Ιστορίας στον 4ο όροφο αίθουσα 401 λειτουργεί.
Όταν πήγα εκεί με τους κωδικούς των βιβλίων που ήθελα σημειωμένους ενώ ήταν εκεί 7 υπάλληλοι , μια κυρία που ξεκίνησα να της λέω τη θέλω μου είπε «Δεν μπορούμε κάνουμε ανακαίνιση ελάτε από Δευτέρα». Βέβαια δεν έκαναν αυτοί ανακαίνιση υπήρχε συνεργείο άλλων 6 ατόμων που από ότι κατάλαβα άλλαζαν τις καρέκλες στην αίθουσα.
Πρώτον δεν νομίζω ότι δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει γιατί τα βιβλία ήταν στη θέση τους. Δεύτερον γιατί δεν ενημερώνουν ότι είναι κλειστά και τρίτον γιατί να πληρώνουμε και τους 7 που ήταν εκεί αφού δεν δούλευαν λόγω της ανακαίνισης; Και εμένα το χρόνο μου, τα χρήματα για το παρκινγκ και το χρόνο που θα ξοδέψω τη Δευτέρα που και πάλι δεν ξέρω αν θα με εξυπηρετήσουν ποιος θα μου τον πληρώσει;
Σ’ αυτό το κράτος τίποτα δεν δουλεύει. Και οι καημένοι οι γονείς στέλνουν σε αυτά τα ευαγή ιδρύματα τα παιδιά τους για να σπουδάσουν. Προφανώς για να σπουδάσουν την τεμπελιά.
Βεβαίως οι συγκεκριμένοι κύριοι, ίσως, λέω ίσως να θεωρούν ότι οι φοιτητές είναι αργόσχολοι και έτσι δεν έγινε και τίποτα να κάνουν ακόμη μια βόλτα την Δευτέρα.
Εγώ όμως δεν είμαι φοιτήτρια, είμαι πολύ μεγαλύτερη και εργάζομαι σε 3 δουλειές και κάνω θυσία για να πάω εκεί. Ακολουθώ το σλόγκαν της δια βίου μάθησης στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε ή το «μάθε τέχνη κι άφησε την κι αν πεινάσεις πιάσε την».
Μήπως να ξανασκεφτούμε το θέμα των ιδιωτικών Πανεπιστημίων και τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων;
Μ’ αρέσει που ο Παπανδρέου παίρνει μέτρα. Σε ποιους θα τα επιβάλει τα μέτρα, στους δημόσιους αργόσχολους;